De tweede aflevering van de podcast over De Kei is nu te beluisteren!

Een Kei Mooi Verhaal

D: Demi van de Huygevoort, Junior Communicatieadviseur

J: Joost Gevers, Beheerder De Kei

D: Hoi, leuk dat je luistert naar de podcast van de gemeente Reusel-De Mierden, een Kei-Mooi-Verhaal. Ik ben Demi van de Huygevoort en ik neem jullie mee op mijn zoektocht naar hét verhaal achter de Kei.

Het is de huiskamer van de gemeente Reusel-De Mierden, de thuisbasis van prachtige verenigingen, waar kunst, cultuur en gezelligheid samenkomen. Ik heb het natuurlijk over de Kei, maar de komende tijd moeten we het even zónder onze mooi Kei doen. Terwijl er hier tegenover het gemeentehuis wordt gewerkt aan een nieuwe Kei, ga ik in gesprek met vrijwilligers, gebruikers, verenigingen en wethouders, want die Kei, die heeft een Kei-Mooi-Verhaal. 

D: Joost, Welkom

J: Ja, dankjewel.

D: Fijn dat je er bent.

J: Ja, vind ik leuk. 

D: Ik spreek af met Joost Gevers. Joost werkt al 13 jaar voor De Kei. Hij begon hier als weekendhulp en inmiddels is hij al drie jaar de beheerder van het gebouw. Als beheerder weet hij precies wat er allemaal gebeurd in De Kei. Ik vraag me af hoe Joost bij deze functie terecht is gekomen en hoe zijn dagen er eigenlijk uitzien. 

J: Ik heb eigenlijk een achtergrond in de theaterindustrie, dus ik heb podium- en evenementtechniek gestudeerd. Zo ben ik eigenlijk bij De Kei binnengekomen, binnen het techniekteam, een stukje horeca erbij geleerd. Toen ben ik blijven hangen en uiteindelijk heb ik de kans gekregen om beheerder te worden van De Kei.

D: Een mooie functie?

J: Ja.

D: En wat houdt die mooie functie precies in?

J: Ja, als beheerder ben je eigenlijk een beetje de spin in het web. Je bent het aanspreekpunt voor alle verenigingen die altijd bij ons zitten. We zijn het aanspreekpunt wat betreft evenementen en partijen. Je doet een stukje planning, dus je bent eigenlijk de contactpersoon van het personeel en zo heb je eigenlijk alle dingen een beetje in de hand om te zorgen dat alles draaiende blijft.

D: Ja.

J: Het technische verhaal dat wij ondersteunen als een vereniging een concert wil geven of een evenement of een expositie of noem maar iets op dan ben je ook weer het aanspreekpunt. Van wat moet er komen en wat moet er geregeld worden? En zo leer je eigenlijk al heel gauw een beetje de kopstukken binnen iedere vereniging kennen en als je er wat langer werkt dan heb je ook te maken met de horeca. De mensen drinken natuurlijk naderhand allemaal lekker een drankje en bij ons hangt er wel een sfeer dat er dan ook wel een gesprek gevoerd kan worden met elkaar. Mensen vragen ook wel eens hoe onze dag is en andersom wij natuurlijk ook. Dus het is niet alleen een zakelijke transactie. Je leert op een gegeven moment de mensen binnen het verenigingsleven zo ook kennen.

D: Je had het natuurlijk over verschillende verenigingen die aanwezig zijn in De Kei. We kunnen ze ook wel de ‘gebruikers’ van De Kei noemen?

J: Ja, ja. 

D: Maar wie zijn dan de ‘gebruikers’ van De Kei?

J: Dat is een hele lijst. We hebben natuurlijk aan de ene kant verenigingen die er iedere week zitten met een bijeenkomst, repetitie of wat dan ook. Dus dan heb je het bijvoorbeeld over een harmonie of een koor of een drumband. We hebben een bridgeclub die er iedere week zit. Een fotoclub die er elke twee weken zit. Zo ga ik er dadelijk nog een paar vergeten hoor, maar de muziekschool zit erin. We hebben natuurlijk altijd de Visit gehad die een winkeltje hadden die gewoon 6 dagen in de week open waren. Die waren bijna iedere dag open. En zo heb je eigenlijk heel veel partijen die erin zitten en daarnaast heb je ook nog groepen die één keer per jaar of een aantal keer per jaar iets organiseren. Bijvoorbeeld stichting Jeugdbelang zit bij ons, de KBO, de Spil, de Zonnebloem. Dat soort verenigingen, die zitten er dan misschien niet iedere week, maar die komen ook ieder jaar meerdere keren terug voor bepaalde activiteiten, dus die leer je op een gegeven moment ook kennen. En wat hun wensen zijn en hoe ze alles graag zien gebeuren. 

D: Van jong tot oud, vrijwilliger, organisator, werknemer of bezoeker. De groepen die Joost noemt zijn super divers. En ook de evenementen en activiteiten die voor deze groepen worden georganiseerd zijn heel uiteenlopend.

J: Ik denk sowieso dat bij ons altijd echt alles binnenkomt. Of het nou een gezellig feestje is. We hebben een keer een groep jongens gehad die een evenement hadden georganiseerd. Nou dan wordt er heel de avond muziek gedraaid, dus echt een beetje een festival avondje. Maar in zo’n zelfde week kun je ook, misschien wel niet zo gezellig, maar een uitvaart verzorgen voor een familie die gewoon heel specifieke wensen hebben en die denken ‘dat kunnen we bij De Kei misschien wel realiseren’. Iets wat misschien op een andere plek niet kan. Dus het ligt heel ver uit elkaar. Het is echt een heel breed scala aan evenementen en mensen die over de vloer komen voor dat soort evenementen.’

D: Want hoeveel bezoekers heeft De Kei per dag of per jaar?

J: Dat is in cijfers een beetje lastig uit te drukken, want aan de ene kant hebben we verenigingen van veertig, vijftig man en dan hebben we meerdere verengingen op één avond zitten. Dus dan kan er op een doordeweekse avond makkelijk honderd man binnen zitten. Dat is op zich een vrij normale doordeweekse avond.

D: Hoeveel zei je nou?

J: Honderd man bijvoorbeeld. Honderdvijftig man.

D: Ja.

J: Maar daarnaast hebben we natuurlijk ook onze grotere activiteiten. Bijvoorbeeld bij een Carnaval dan zit er bij de prijsuitreiking misschien duizend man binnen. Dus dat fluctueert heel erg. Dat verandert van week op week, maar dadelijk ook bij de nieuwe Kei zal het ongetwijfeld ook weer hoger zijn. Dan hebben we nog meer openstelling, nog meer binnenloop. Ook als er dadelijk een nieuw pand staat, zullen er ongetwijfeld nieuwe partijen zijn die zich melden en die zich afvragen ‘goh wat kunnen wij binnen jullie pand wel of niet doen?’ Dus ik verwacht dat dat dadelijk in de komende jaren alleen nog maar omhoog schiet.

D: Op een normale doordeweekse dag zijn er soms wel 150 mensen tegelijk binnen bij De Kei. Maar bij evenement kan dat aantal wel oplopen tot in de duizend. Joost geeft Carnaval hierbij als voorbeeld. Maar ik ben benieuwd aan welke evenementen ik nog meer moet denken en wanneer Joost als beheerder, samen met zijn team van het bestuur, evenementen toelaat in De Kei.

D: Met welk doel willen jullie evenementen een kans geven? Wat hangt daarachter voor jullie? 

J: In principe vooral om het cultureel leven te stimuleren. Dus alles van muziek tot beurzen tot cursussen moet een kans kunnen krijgen bij ons en zo’n partij gaat natuurlijk bij ons eventueel samen met ons aan de gang om daar mensen voor te trekken. Als een evenement goed bezocht wordt, zijn wij daar uiteindelijk natuurlijk ook blij mee, maar dat moet altijd een kans krijgen.

D: In principe is dus ‘elk’ evenement welkom en krijgt elk evenement een kans. Al blijft het doel het stimuleren van het cultureel leven binnen de gemeenschap. Maar er komt een gloednieuw gebouw. Het oude gebouw is inmiddels al gesloopt en het nieuwe gebouw gaat over enige tijd open. Ik vraag Joost naar zijn mening hierover.

D: Wat vind je daarvan?

J: Ik vind dat een hele goede zaak. We zijn er al heel lang mee bezig geweest ook al voordat ik er kwam werken, hadden ze het er hier intern bij de gemeente al over. Destijds nog over een verbouwing om er weer even wat langer tegenaan te kunnen. Uiteindelijk zijn ook meerdere scenario’s nieuwbouw uitgewerkt en hebben we gekozen om het project in te gaan waar we nu mee bezig zijn. Dus echt het slopen van de huidige Kei en op dezelfde locatie een nieuw pand terugbouwen. Het was gewoon wel echt nodig. Het pand was in die zin wel echt op. En het geeft ons met het nieuwe pand ook weer de kans om gewoon weer een keer helemaal opnieuw in te delen, zodat we ook toekomstbestendig zijn voor programmering en dat we daar ook echt weer mee vooruit kunnen.

D: Ja, ik hoor je zeggen “Het gebouw was op”, kun je daar iets over vertellen, iets concreets?

J: Nou, ja. Het originele pand komt uit 1961. Met wat renovaties en verbouwingen, die zijn er natuurlijk wel geweest de afgelopen jaren. Inmiddels de laatste grote verbouwing ook al wel ruim 20 jaar geleden, maar de dingen die mensen misschien niet zo zeer zien, maar dingen als het dak, de rioleringen, dus echt de interne dingen van zo’n pand die op een gegeven moment gewoon echt op zijn. Veel kleine reparaties om het allemaal maar draaiende te houden. Ook omdat we natuurlijk zicht hadden op het doorgaan van een verbouwing of nieuwbouw, zijn daar in de afgelopen tien jaar vooral veel pleisters op geplakt om het hele pand maar draaiende te houden en dat komt natuurlijk, zo, als het wat langer duurt, niet ten goede.

D: Nee… En ik hoorde je ook zeggen. We kunnen met een nieuw pand, een nieuwe MFA, ook inspelen op toekomstige evenementen en activiteiten. Kun je een voorbeeld noemen van iets waar bijvoorbeeld de oude Kei nog niet voor bestemd was en wat nu wel echt een goede zaak gaat zijn?

J: Ik denk dat we bij de nieuwe Kei iets meer gaan inzetten op flexibiliteit. Dus het kunnen opdelen van zalen, kunnen spelen met ruimtes, zodat we sowieso meer activiteiten op een avond kunnen plaatsen. Nu had je ooit als je een vergadering had met 10 man en er was alleen nog maar een grote zaal beschikbaar, dan zat je met 10 man in een grote zaal. En nu kunnen we die dadelijk wat makkelijker opdelen. Door die flexibele houding hebben we dadelijk ook meer ruimtes. Dus in die zin kunnen we meer op één avond doen. Kunnen we iets toch nog net meer indelen dat het naar wens is. Dus dan zijn we gewoon echt flexibeler daarin 

J: Omdat we natuurlijk ook wat dingen anders in gaan richten en ook wat nieuwe partijen toevoegen aan onze vaste gebruikers. Denk daarbij bijvoorbeeld aan de bibliotheek die daarin komt, samen met de Visit ook een beetje in de front van het nieuwe gebouw. In het horeca/foyer gedeelte komen die te zitten en dat is al wel iets meer een uitnodiging om daar even binnen te lopen, even te kijken wat ze bij de Visit voor nieuwe producten hebben liggen en een boek te lenen bij de bibliotheek. Je kunt ook meteen, als je wilt, plaatsnemen en een kopje koffie met appelgebak pakken en daar dan gewoon lekker je boek lezen. Dus dat woonkamergevoel dat was er bij de oude Kei, zo noem ik het dan maar even, de oude Kei zoals we hem gehad hebben, was dat miniem aanwezig. Het had misschien wel een beetje het woonkamergevoel door de informele sfeer, maar bij de nieuwe Kei gaan we daar nog wel meer op inzetten.

D: De nieuwe Kei. Het lijkt nu nog ver weg. Maar zo richting het einde van het jaar, zou die toch echt moeten opengaan. Ik probeer me voor te stellen hoe het zou zijn om in deze nieuwe Kei rond te lopen. Doordat er zoveel verschillende functies in dit gebouw aanwezig zijn, zou het echt een soort woonkamer moet zijn. Ik vraag Joost hoe ik me dit precies moet voorstellen. 

J: Als je binnenloopt is er altijd wel iets. Er is altijd iemand aanwezig met wie je een praatje kunt maken. Er is altijd wel iets te doen, zij het in de bibliotheek of in de Visit. We hebben straks ook Oktober met de dagbesteding dus dan krijg je ook weer een wisselwerking. Want de mensen die daar voor de dagbesteding aanwezig zijn, zullen ongetwijfeld ook een keer een middagje een uur in die bieb doorbrengen en daar zou je dan ook al weer een connectie mee kunnen hebben. Dus dat wordt nog meer die wisselwerking.

D: Nog meer ontmoetingskansen.

J: Ja. Dus als we filosoferen zou bij wijze van de fotoclub een mooie expositie kunnen doen samen met de Heemkunde en dat ook een beetje samen te brengen. Dat zou heel erg mooi zijn. En dat we inderdaad nog meer kansen kunnen bieden voor iedere partij die iets wil organiseren. Dat we gewoon heel veel mensen uit Reusel en omstreken mogen ontvangen in De Kei en dat we gewoon kunnen bieden aan het culturele leven en dat we daar iets aan toe kunnen voegen. Dus dat iedereen die iets wil organiseren bij ons terecht kan en dat we mooie herinneringen kunnen maken in het nieuwe pand.

D: Uit het gesprek met Joost werd wel duidelijk dat hij super gepassioneerd was over De Kei, de sfeer die in De Kei hangt, de gebruikers van De Kei en de mogelijkheid tot het organiseren van de meest uiteenlopende evenementen. Je hoefde het maar te bedenken en het kan in De Kei. En ook over de mogelijkheden voor de nieuwe Kei, raakten we niet uitgepraat. Ik kreeg het gevoel dat Joost niet kon wachten tot de nieuwe Kei af was, zodat hij dit gebouw nóg beter zou kunnen beheren dan dat hij het vorige gebouw de voorgaande jaren al deed. We sloten ons gesprek af door terug te blikken op zijn tijd als beheerder van de, inmiddels gesloopte, Kei.

D: Ja, en als je terugdenkt aan de oude Kei, wat is dan jouw leukste of gekste of raarste herinnering? Heb jij een leuk verhaal voor ons, Joost? Jij hebt van alles gezien en meegemaakt…

J: Ja, van alles gezien en meegemaakt. Ik moet zeggen de meeste gekke of rare verhalen dat zijn toch wel vaak… Dan moet ik toch meteen weer aan Carnaval denken, want dat zijn toch meestal wel de weekenden waarin er in die zin het meeste gebeurt. We hebben wel een keer gehad, dan hebben we op zondag de prijsuitreiking en dan zijn we natuurlijk laat afgewerkt en dan pakken we toch altijd met de collega’s nog een borreltje na. En we hadden alles mooi opgeruimd, afgesloten en we zitten lekker een borreltje te nemen en opeens horen we allerlei gerommel. Nou, toen gingen de mannen van het personeel wel even stoer kijken wat er aan de hand was en of het geen inbreker was. En toen bleek één van de jeugdleden van de carnavalsvereniging onder onze mooie Gouden Kei, die in het portaaltje stond, daar was hij onder gekropen en daar was hij in slaap gevallen. Dus daar lag hij al ruim 1,5 uur te slapen en die hebben we toen maar even verzocht om maar gewoon lekker naar huis te gaan en daar de rest van zijn roes uit te slapen. Dus dat soort dingen maak je wel eens mee.

D: Nou, gelukkig net op tijd, anders had hij daar de nacht door kunnen brengen.

J: Ja, ja. Precies.

D: Nou wel leuk dat je ook zulke dingen meemaakt.

J: Ja, daar kan ik altijd wel mee lachen met dat soort geintjes.

D: Ja. Heb je ook nog een mooiste of leukste herinnering waarvan je denkt, nou, dat vond ik toch wel echt bijzonder?

J: Wat ik bijzonder vond en dat is misschien niet per se een leuke of mooie, nou misschien ook wel een mooie herinnering. We hebben ook wel eens uitvaarten verzorgd. In de eerste jaren dat ik er werkte was dat eigenlijk nog niet zo, maar toen we wat strubbelingen hadden met de pastoor hier in Reusel toen kwamen er steeds meer partijen bij ons. Toen merkte je ook wel dat het heel erg veel voldoening gaf om bijvoorbeeld de familie de kans te geven om op een waardige manier afscheid te nemen. En daar zaten ook wel ooit uitvaarten bij die wat meer beladen waren. Bijvoorbeeld iemand die wat jonger gestorven was of iemand die een hele belangrijke functie had binnen een bedrijf, dus dat er heel veel mensen op af kwamen dat er gewoon 400, 500 man naar een uitvaart kwamen bij ons. En dat zijn dingen die heel erg bij blijven. 

D: En ook echt de dienst kon bij jullie gehouden worden in plaats van in de kerk? 

J: Ja. En nou kunnen mensen dat zelf indelen zoals ze dat willen. Dus dan hoeft er ook geen religie aan verbonden te zijn. Als ze dat wel willen kan dat wel als ze dat niet willen hoeft dat niet. En dan kunnen ze het echt op een manier invullen, zoals ze dat zelf willen en dat is niet altijd het leukste werk om te doen, maar dat geeft wel heel veel voldoening. Dus daar heb ik bijzondere herinneringen aan als ik dan terugkijk op de afgelopen 10 jaar.

D: Ja, daar kijk je met een positief gevoel op terug dat je dat mee hebt mogen mogelijk maken.

J: Ja.

D: Oké, dat lijkt me heel logisch en heel waardevol. Mooi! Nou, Joost. Ik heb geen vragen meer aan jou. Ik ben een heel stuk wijzer geworden.

J: Ik kijk met smacht uit naar onze nieuwe Kei, dus… 

D: Ja, ik ook! Ik ben erg benieuwd! Nou, goed. Dan bedank ik jou hartelijk voor dit gesprek en dan zie ik je vast nog wel een keer rondlopen hier of in de nieuwe Kei.

J: Ja, zeker.

D: Oké, bedankt.

J: Dankjewel.

D: In de volgende aflevering van de podcast ga ik in gesprek met onze wethouder Peter van de Noort. Want wat is zijn rol eigenlijk in het hele proces? En wat doen die ambtenaren en projectleiders precies om ervoor te zorgen dat we straks allemaal welkom zijn in een splinternieuwe Kei? Tot dan!