De derde podcastaflevering over De Kei!

Een Kei Mooi Verhaal

Aflevering 3

P: Peter van de Noort (wethouder Ruimte)

D: Demi van de Huygevoort (Communicatieadviseur)

D: Hoi, leuk dat je luistert naar de podcast van de gemeente Reusel-De Mierden, een Kei-Mooi-Verhaal. Ik ben Demi van de Huygevoort en ik neem jullie mee op mijn zoektocht naar hét verhaal achter de Kei.

Het is de huiskamer van de gemeente Reusel-De Mierden, de thuisbasis van prachtige verenigingen, waar kunst, cultuur en gezelligheid samenkomen. Ik heb het natuurlijk over de Kei, maar de komende tijd moeten we het even zónder onze mooi Kei doen. Terwijl er hier tegenover het gemeentehuis wordt gewerkt aan een nieuwe Kei, ga ik in gesprek met vrijwilligers, gebruikers, verenigingen en wethouders, want die Kei, die heeft een Kei-Mooi-Verhaal. 

In deze aflevering ga ik in gesprek met Peter van de Noort. Peter is onze wethouder Ruimte. Hij vindt het belangrijk om zich in te zetten voor de leefbaarheid van onze gemeente. Hij houdt zich als wethouder Ruimte houdt Peter van de Noort zich onder meer bezig met het beheer en de ruimtelijke ordening in onze gemeente. Daarnaast heeft hij de verantwoordelijkheid om verenigingen in onze gemeente onderdak te geven. En hierdoor staat hij heel dichtbij het nieuwbouwproject van De Kei. De wethouder vertelt mij meer over hoe hij zich al jarenlang met De Kei bezig houdt. Hij keert hiervoor terug naar het begin toen hij in 2016 wethouder werd.

P: In 2016 was dat dus ook een belangrijk onderwerp. Ook De Kei was een belangrijk onderwerp. De Kei wordt al jaren op minimaal niveau onderhouden met lappenmiddelen om het maar overeind te houden. En toen was er al onderzoek naar ‘Waar moet een nieuwe Kei geplaatst worden in Reusel?’ En daar zijn hele dikke rapporten over geschreven en de raad heeft daar ook van alles van gevonden totdat er in 2018 gezegd is: ‘we gaan een nieuwe Kei bouwen op de plaats van de huidige Kei’.

D: Er lagen al jarenlang plannen voor de Kei op tafel. Daar hebben we het in de eerdere afleveringen ook al uitgebreid over gehad. Toch is pas in 2018 besloten de Kei te gaan herbouwen. Ik vraag de wethouder waarom dit zo lang heeft geduurd.

D: Waarom is nooit eerder die knoop doorgehakt? Wat is daaraan voorafgegaan?

P: Oh, daar is heel wat aan voorafgegaan. Ook locatiestudies. Een Kei realiseren op een andere plaats. Ook de renovatie van De Kei, gedeeltelijk nieuwbouw, een uitbreiding van De Kei. En al die opties verder uitgewerkt kom je tot de conclusie van wil je echt een toekomstbestendig gebouw hebben, dan kun je alleen maar overgaan tot nieuwbouw. Want ga je verbouwen blijf je in principe met een oud gebouw zitten. En als je het helemaal opnieuw doet, kun je alle nieuwe technieken erin doen, kun je goed isoleren, kun je alles meenemen, alle wensen meenemen die je bij een verbouwing niet kunt meenemen en als je dan financieel kijkt, dan zijn de verschillen niet zo groot. Dus toen heeft de raad ook gezegd, dan doen we nieuwbouw. Is wel wat duurder dan verbouwen of renoveren, maar dan krijg je wel een gebouw dat voldoet aan alle eisen en ook aan de wensen van de gebruikers kan voldoen.

D: Eindelijk werden knopen doorgehakt en kwam er budget. Zo ongeveer één jaar geleden werd gestart met de sloop van de oude Kei en afgelopen maanden zie ik telkens als ik uit het raam van het gemeentehuis kijk aannemers in de weer. En telkens zie ik dat het uiterlijk van het gebouw aan de overkant steeds meer begint te lijken op de ontwerpen van Dé nieuwe Kei. Hoewel het makkelijker valt op te merken wat de aannemers doen, die met materialen over het Kerkplein lopen, vind ik dat bij een wethouder moeilijker te zeggen. Ik vraag Peter van de Noort daarom of hij mij wil uitleggen wat de rol van een wethouder precies is bij dit proces. Wat heb jij dan gedaan in dat proces als wethouder?

P: Het aanbieden van opties en de financiële kant daarvan laten zien en de voor- en nadelen van alle opties in beeld brengen en een voorstel doen. Uiteindelijk komt het voorstel van het college. Van, nou, ja, alles afwegende stellen wij voor nieuwbouw op de huidige locatie. En dan is het aan de raad van ja, nemen wij dat voorstel over of zien wij het toch anders. En willen we niet zoveel geld uitgeven en gaan we toch maar gewoon renoveren en een beetje uitbreiden. Er zijn heel wat bijeenkomsten geweest. Ook informatiebijeenkomsten en werkbijeenkomsten om ook uit te leggen wat dan een MFA wordt en hoe er dat uit kan zien. Dus de raad en ook de commissies zijn daar heel uitgebreid in meegenomen. Ook al in een heel vroeg stadium over welke verenigingen daar in zouden komen en hoe het er van binnen uit zou komen te zien en dat is nodig om draagvlak te krijgen en ook het besef te krijgen van waarover gaan we beslissen. En ook zoeken naar ben ik als wethouder op de goede richting bezig? Want ik kan wel vinden dat er nieuwbouw moet komen, maar af en toe moet je wel even checken of dat wel de juiste weg is.

D: Ja, want je doet het uiteindelijk voor de inwoners.

P: En de inwoners dus ook een onderdak geven waar ze allerlei activiteiten kunnen doen met verenigingen of naar een voorstelling toe kunnen of naar de bibliotheek.

D: Naast de wethouder en aannemers, zijnn nog veel meer mensen betrokken bij het maken van plannen voor de nieuwbouw. Ik vraag aan de wethouder wat de rol van de gemeente eigenlijk is.

P: We hebben als visie een collegeprogramma, deze periode, maar natuurlijk ook vorige periode, waarbij we gesteld hebben dat elke kern van onze gemeente over minimaal één gemeentehuis moet beschikken. Ik denk dat het aandeel van de gemeente wel ligt in hetgeen wat de ambtenaren gedaan hebben. Want die hebben natuurlijk scenario’s verder uitgewerkt en de financiën bekeken. Ik kan als wethouder ideeën hebben, maar het werk wordt door een hele club ambtenaren gedaan en adviseurs. En als dat werk goed gedaan wordt en daar wordt degene die uiteindelijk de besluiten nemen goed in meegenomen dan kun je komen waar we nu staan. Dus het is echt wel een project van lange adem geweest met heel veel ambtelijke uren, heel veel bestuurlijke uren en als dan eenmaal de klap gegeven is dan ga je naar buiten en dan komt er een aannemer en dan hoop je maar dat hij het goed en snel voor elkaar heeft.

D: Daar gaat op heel veel verschillende manieren uren in zitten. ….

P: Ambtenaar, je hebt de contactambtenaren van verenigingen, die gaan met verenigingen in gesprek en die vragen ‘wat hebben jullie nodig? Jullie zitten nu in de Kei, jullie hebben een ruimte, is die voldoende, willen jullie meer?’ Daar kun je allerlei vragen bij stellen. Je hebt een externe partij die op basis van al die informatie een tekening kan maken. Al die oppervlaktes in beeld brengt. Wat hebben we dan voor oppervlakte nodig. Vervolgens heb je iemand van financiën, die gaat kijken van wat kost dat. Wat betekent dat voor de gemeente in de begroting. Wat betekent dat jaarlijks? Er is iemand die kijkt naar exploitatie. Want als het er staat, moet er ook wat in gebeuren en ja dat kost ook geld en brengt ook geld op. En ja zo kijken er ook vergunningverleners naar. Ruimtelijke ordening kijkt naar het bestemmingsplan, want dat was het uitgangspunt. Het moet binnen het bestemmingsplan passen. Want we willen niet dat het vertraagd wordt door wat voor procedure dan ook. Dus ja dan heb je al heel veel disciplines op een rijtje staan die er iets van gaan vinden en dat wordt dan samengebracht en dat gaat dan richting wethouder en richting college en dan richting politiek.

D: En dan heeft de gemeenteraad daar het een en ander van te vinden…?

P: Ja, en uiteindelijk neemt de gemeenteraad het besluit. Op basis van al die informatie die in de loop van jaren verzameld is. En dan heeft de gemeenteraad het besluit genomen en dan begint het pas. Want dan ga je echt een ontwerp maken en dan kom je dus echt met verenigingen aan tafel van ja jongens, hoeveel vierkante meter. En dan komt er een deskundige bij kijken en uiteindelijk ontstaat er een plattegrond en er ontstaat een gevel en dan heb je een gebouw. En dan heb je dat gebouw en dan ga je de markt op om een aannemer te zoeken waarbij je aangeeft voor ons mag het zoveel kosten. En dan ben je blij dat je een aannemer kan vinden die zegt daar wil ik het wel voor bouwen. En dan kan er gestart worden.

D: Is dat dan een behoorlijke zoektocht?

P: Dat is een behoorlijke zoektocht. Het aanbesteden sowieso. Je hebt dan wel voorgesprekken met marktverkenning van zijn er wel aannemers die het willen bouwen. We zaten natuurlijk in een heel ongelukkige tijd. Net Oekraïne gaat spelen. Bouwkosten duurder geworden. Krediet vastgesteld twee jaar geleden. Redden we dat nog wel? Hoeveel duurder wordt het? Uiteindelijk is dat meegevallen en hebben we gelukkig een lokale aannemer kunnen vinden met lokale onderaannemers en partijen die voor Reusel iets gaan bouwen.

D: Nou ja, ongetwijfeld is er heel veel geld nodig voor de bouw van een nieuw gemeenschapshuis. Waar komt dat geld vandaan? Want elke gemeente heeft zijn eigen inkomstenstromen van zowel het Rijk als…

P: Ja. Heeft een eigen inkomstenstroom van het Rijk, afhankelijk van de omvang van de gemeente. En van je lokale belastingen. Sommige belastingen, ja afval, moet echt aan afval besteed worden, dus we hebben maar weinig belastingen waar we meer mee kunnen dan het doel waar het voor is. Afvalstoffenheffing is voor het afval. Water is voor het water. Rioolheffing is voor het riool. En dan heb je eigenlijk alleen nog maar de onroerende zaken belastingen. Dus de WOZ zoals veel mensen dat ook zeggen. In 2020 heeft de raad dus al een krediet vastgesteld voor de Kei, van bijna 1,8 miljoen. Maar dat wordt natuurlijk afgeschreven in 40 jaar, dus als je dat door 40 deelt dan heb je de jaarlasten die in de begroting zitten. Het is niet goedkoop. Maar dat we ook altijd wel kijken naar mogelijke subsidies en dat we kijken naar mogelijke sponsoracties. Ik weet in Hooge Mierde met de Schakel daar is een stoelactie geweest. Daar hebben de inwoners van Hooge Mierde een stoel kunnen kopen voor vijftig euro en iedereen daar in de gemeenschap kocht gewoon een stoel. En dat is gewoon een bijdrage aan de inrichting van het gemeenschapshuis en dat soort acties zou je hier ook kunnen doen om als inwoners toch de betrokkenheid en de verbinding met de nieuwe Kei te hebben. En dan mogelijk bepaalde acties houden van ja, je kunt van alles verzinnen. Lege flessenactie, statiegeldacties om gewoon het gemeenschapshuis of de MFA te sponsoren met de inrichtring of voor activiteiten of waar je het ook voor kunt gebruiken. Dus dat zijn nog wel dingen waar we aan zitten te denken tussen het hoogste punt en de opening van De Kei. 

D: Ja, heb jij zelf nog een bijzondere band met de Kei?

P: Ik woon in Hooge Mierde, dus ik heb meer een band met de Schakel in Hooge mierde dan met De Kei in Reusel. Nou, ja, de Schakel betekent heel veel voor Hooge Mierde. Die is in 2012 of 2013 geopend. Ook een dingentje voor heel de gemeenschap. De gemeenschap ook de handen uit de mouwen gestoken heeft met de inrichting, de aanleg van de buitenruimte, het groen aanplanten, dus er is een hele grote betrokkenheid bij de schakel en alle verenigingen hebben daar onderdak en dat maakt het wel heel levendig en heel toegankelijk voor alle mensen.

D: Heb je daar dan ook inspiratie uit gehaald? Bijvoorbeeld voor het presenteren van het plan…

P: Nou, ja. Uiteraard daar wordt ook door sommige fracties in de raad en misschien ook wel met een schuin oog door alle leden van de raad naar gekeken dat de Schakel gerealiseerd is. Ook wel naar Lage Mierde met de sporthal en een gemeenschapshuis en de school onder één dak. En wat ik ook heel mooi vind ik Hooge Mierde in relatie tot de Schakel dat daar een inwonersbijdrage gevraagd wordt door de Schakel. Is niet verplicht. Maar bijna elk gezin heeft jaarlijks een gezinsbijdrage aan de Schakel. En daarbij maak je de Schakel wel iets van alle inwoners.

D: Om af te ronden vraag ik de wethouder wat hij hoopt dat de Kei gaat opleveren. 

P: Ik denk heel veer reuring in het centrum van Reusel. En heel veel tevreden mensen die zeggen van ja we hebben hier wel een mooie MFA staan. Waar we allemaal terecht kunnen. Dat is eigenlijk het ultieme wat je wil bereiken. 

D: Ja. Dus het grootste compliment dat jij zou kunnen krijgen is dat mensen enthousiast zijn?

P: Ja, dat ze toch zeggen van nou, want de Reuselnaar een beetje kennende is toch een beetje sceptisch van eerst maar eens zien, dat ze toch volgend jaar zeggen als die er staat en zien hoe die eruit ziet dat ze zeggen van nou, hier kunnen we trots op zijn.

D: En als ik jou vraag, zijn er dingen waarin mensen zich kunnen vergissen als ze denken aan de kei of dat ze bijvoorbeeld vooroordelen hebben over wat het kost of dat ze al tevreden waren met de oude kei. Zijn er dingen waarvan je denkt nou dat zouden mensen echt moeten weten.

P: Nou, ik denk dat de Kei veel toegankelijker wordt. Veel opener is. De openingstijden worden ook verruimd, waardoor iedereen wat makkelijker binnenloopt. Natuurlijk de link met het winkelgebied wordt steeds belangrijker. En ja, een pluspunt vind ik zeker dat de bibliotheek erin zit. Met niet echt een afgeschermde ruimte, maar dat de boeken gewoon in de openbare ruimte van De Kei staat. Dus niet achter een deur en de bibliotheek is van 12-16u open. Nee die is gewoon open als De kei open is. Dus, ja. Het maakt het toegankelijker. Ook de verenigingen en iedereen die daar is, maakt kennis met elkaar en het kan elkaar versterken. Maar als je iets doet, moet je het eigenlijk ook goed doen en iets beter maken dan het was.

D: Klinkt alsof je heel tevreden bent over het proces.

P: Ik ben heel tevreden over het proces.

D: Ja, leuk om te horen, dat zal de luisteraar niet kunnen zien, maar ik zie wel een twinkeling in je ogen. Ik zie wel een enthousiaste wethouder hier tegenover mij zitten.

P: Ja, ja. Ik heb vorig jaar een stukje in de uitstraling gezet, toen we wisten dat we gingen bouwen over hoe lang we hier al mee bezig zijn. Volgens mij is in 2012 voor de eerste keer geroepen er komt een nieuwe Kei. Ja en dan ben je 11 jaar verder, straks 12 en dan staat er een nieuwe Kei, dus dat is een lange adem geweest.

D: Inderdaad. Maar zeker niet voor niks.

P: Nee, zeker niet. 

D: En met deze positieve noot ronden we hem af. Er is mij veel duidelijk geworden over wat de rol van een wethouder is in het nieuwbouwproces van de Kei. Ben je benieuwd naar de geschiedenis van Reusel en de oorsprong van de Kei? Of wil je meer weten over hoe enthousiast beheerder Joost Gevers is over de komst de nieuwe Kei? Luister dan de vorige afleveringen terug!

In de volgende aflevering ga ik in gesprek met Dietmar. Dietmar is projectleider van De Kei. Hij vertelt vol passie over de verschillende aspecten waaraan gedacht moeten worden bij het bouwen van zo’n groot multifunctioneel gebouw.