Aflevering 4 Een KEI mooi verhaal

De: Demi van de Huygevoort (Communicatieadviseur)

Di: Dietmar Schrijnemakers (Projectleider)

De: Het is de huiskamer van de gemeente Reusel-De Mierden, de thuisbasis van prachtige verenigingen, waar kunst, cultuur en gezelligheid samenkomen. Ik heb het natuurlijk over de Kei, maar de komende tijd moeten we het even zónder onze mooi Kei doen. Terwijl er hier tegenover het gemeentehuis wordt gewerkt aan een nieuwe Kei, ga ik in gesprek met vrijwilligers, gebruikers, verenigingen en wethouders, want die Kei, die heeft een KEI mooi verhaal.

De: Welkom Dietmar.

Di: Ja, dankje, dankje. Demi.

De: In deze podcast ga ik in gesprek met Dietmar Schrijnemakers. Projectleider van de nieuwbouw van De Kei. 

Di: Leuk initiatief. Past ook bij de nieuwe Kei. De toekomst van de nieuwe Kei. Ja wie ben ik zelf? Ik ben Dietmar Schrijnemakers en ik ben een externe projectleider die vaak voor dit soort trajecten worden gevraagd en dan gaat het over de samenwerking met de buitenwereld, met een stichting en de gemeente. Om daar tussenin te laveren en die verbindingen te maken. Dus het gaat van hele brede dingen. Het gaat van hoogspanningsmasten tot gemeenschapshuizen tot een groeve van honderdtien hectare om daar een nieuwe visie voor te maken. Maar vooral ook vanuit mijn bouwkundige kennis en vanuit mijn bedrijfskundige kennis om dat allemaal te bundelen en dan ook de kennis en kunde van gebruikers en inwoners te bundelen en ook een blik op de toekomst te geven. Dus dat doe ik. Ik kom uit het zuiden van het land, dat horen jullie wel aan mijn tongval dat is niet te verbergen. 

De: Goede intro. Ik hoor je een aantal keer zeggen ‘de stichting’. Welke drie zei je ook al weer? De gemeente, de gemeenschap en de stichting…?

Di: Ja, de gemeente is straks eigenaar van het gebouw en die gaat het verhuren aan stichting De Kei. En daarin de stichting De Kei zitten een aantal partijen die in het gebouw plaatsnemen zoals de bibliotheek, Visit Reusel-De Mierden, De Heemkunde en heel veel gebruikers die de multifunctionele accommodatie gaat gebruiken. Maar er zit ook een zorgaspect in. De Höskamer zit erin samen met Zorg in Oktober. En uit de culturele programmering zit er een dansvereniging in, er zit ’t Schouw in die er met een theaterprogrammering in zit en die gaan samen stoelen en tafels en ruimtes delen. Ze gaan samen kruisbestuiving creëren in het gebouw. Een mooi voorbeeld is, we hebben een keer een kijkdag georganiseerd om tijdens de bouw te komen kijken en vervolgens heeft de Heemkunde georganiseerd dat aan de overkant hier in de Heemkamer ook een bijeenkomst was om te kijken van waar komt het verleden van de Kei vandaan? Dus dat was al gelijk de eerste kruisbestuiving.

De: Een leuk voorbeeld voor hoe het in de toekomst waarschijnlijk gaat lopen.

Di: Ja, en zo zijn we eigenlijk in 2021 ben ik aan tafel gekomen. In 2020 heeft de stichting eigenlijk samen met de gemeente, stichting StiBex, een raadsvoorstel voorbereid, daar hebben ze geld voor gekregen om van de Kei een multifunctionele accommodatie te maken. Dus sinds 2021 zit ik aan tafel om tussen de gemeente, de stichting en de gebruikers een proces vorm te geven waarin raakvlak maar ook inspraak is te doen. Dat zie je ook in een proces terug, want we hebben het gebouw vormgegeven samen met de gebruikers en we hebben ook de stoelen en de tafels en de inrichting samen gemaakt met de gebruikers. En dat wij dat technisch inkopen en technisch uitwerken dat is wat anders, maar het is echt vormgegeven met en door de gebruikers.

De: Ja. Dat is wel belangrijk om te zeggen natuurlijk. Zij moeten daar uiteindelijk gebruik van maken. Zoals je net ook al zei. Jij bent hier straks weg en de gebruikers blijven.

Di: Ik moet wel iets achterlaten waar zij mee kunnen werken en wat ook van hun is en wat voelt als dat hebben wij samen bedacht of dat hebben we samen gedaan.

De: Wil ik toch nog even terugkomen op die stichting. Ik vraag me dan af wat houdt die stichting precies in. Wie zitten er in die stichting, wat is een stichting überhaupt?

Di: Een stichting is eigenlijk een entiteit om een maatschappelijk vastgoed in vorm te geven. Die stichting heeft een aantal bestuurders. Die bestuurders hebben ze recent geworven. Vier bestuurders die er nu in plaats gaan nemen. Die nu een warme overdracht krijgen van alle kennis en informatie die er is. Huurcontracten, exploitatiemodel, subsidie, allerlei afspraken over openen en sluiten, dat soort dingen. Die stichting gaat zorgen, enerzijds dat er een huisvestiging geboden wordt, maar anderzijds ook zorgen dat er een natje en een droogje wordt aangeboden en zorgen dat er een gebruikersraad is die samen de programmering gaat doen van de zaal en van de multifunctionele ruimtes. Dus die gaat samen met ’t Schouw praten over wanneer komen jullie met de carnaval. Hoe gaan we carnaval doen? Maar ook kijken van we hebben in dat weekend hebben we drie activiteiten staan. Kunnen we dat niet verschuiven of kunnen we dat niet combineren. 

De: Dus vooral eigenlijk een bestuur dat de organisatie regelt. Zowel de programmering als exploitatie.

Di: Ja. Maar ook zorgen dat je binnen kunt lopen als je kwetsbaar bent of eenzaam bent. En die stichting die zorgt dat dat allemaal samensmelt.

De: Was dat een hele zoektocht voordat ze daar de juiste mensen voor hadden gevonden?

Di: Voor de stichting aan zich wel.

Di: Maar als je in de projectgroep kijkt naar de gebruikers dan zie je wel dat al die gebruikers actief betrokken zijn geweest het hele proces bij het nadenken over hoe moet dat gebouw eruit zien, welke stoelen moeten erin komen, maar ook nadenkt over ja we gaan toch niet iedereen zijn eigen toiletten regelen of iedereen zijn eigen kantine of iedereen zijn eigen brievenbus, nee, we doen toch één brievenbus en dan verdeelt iemand de post daarin. Dus daar waren ze heel snel in. Hier in Reusel. Om dingen samen te organiseren en samen te doen. Dat vond ik wel mooi om te zien.

De: Ja, misschien kenmerkt dat de inwoners hier ook wel.

Di: Ja, dat zou best kunnen.

De: Want jij hebt natuurlijk wel vaker dit soort projecten ook gedaan?

Di: Ja, dat weet ik niet, Demi. Maar ik zie wel bij andere projecten dat er nog een behoorlijke stoeipartij is om dingen te delen. Ik heb nog bij een andere gemeente een project gedaan en daar hebben we er een jaar over gedaan over het feit dat we eigenlijk baliemedewerker wilden. Maar dat iemand achter de horeca de mensen goedendag zei als ze binnenkwamen. Dus dat was wel een behoorlijke stoeipartij om dan heel veel locaties samen te voegen op één plek en van het koninkrijkje af te komen van ik heb mijn eigen voordeur ik heb mijn receptie, ik heb mijn eigen telefoniste, ik heb mijn eigen toiletten, eigen kantine, eigen vergaderruimte, eigen werkplek. Ja, dat is echt anders in dit gebouw.

De: Ja.

Di: Hier ga je dingen delen dus moet je ook samen afspraken maken. Maar dat hebben ze in de werkgroep Samen Wonen Samen Werken gedaan. Daar hebben ze samen afspraken gemaakt en daar zijn ze nu nog steeds mee bezig.

De: En fijn dat dat dus best wel vanzelf ging. 

Di Ja, dat ging super vanzelf. En ik ben daar heel blij mee met die gelijkgestemdheid. Want wij hebben niks bedacht. De gebruikers hebben het bedacht, wij hebben het alleen maar technisch in elkaar gepuzzeld en geregeld en ingekocht.

De: Ik hoor jou zeggen, wij hebben dat niet bedacht, maar wij hebben dat wel technisch ingeregeld.

Di: Ja, wij hebben opgehaald bij die gebruikers van hoe groot moet zo’n zaal zijn. En die gebruikers zeggen dan daar moeten 370 mensen in passen. En dan gaan wij zorgen dat er een oppervlakte komt waar 370 mensen in kunnen. En dat is technisch vertalen. Een keuken. Hoeveel vierkante meter moet een keuken zijn? Je kunt een keuken maken van 100m2, maar wat is nou reëel bij dit soort projecten. Dus we hebben ook mensen meegenomen naar referentieprojecten om te gaan kijken hoe werkt het daar en hoe kunnen wij het dan vormgeven passende bij Reusel en dan merk ik wel dat ze gewoon heel sober en efficiënt zijn. Reusel zegt gewoon met de gebruiker van dit is wat we nodig hebben en we hoeven niet meer. Dus dat is wel heel fijn om te horen. Ze wisten ook vrij snel wat ze wilden. Daar waren ze ook heel duidelijk in. We hebben ze alleen af en toe hoeven spiegelen. 

De: Ja, dus ze overdrijven daarin niet.

Di: Nee, helemaal niet. Ze blijven daar heel nuchter in.

De: Als ik het goed hoor, eigenlijk ben jij een soort vertaalslag aan het maken tussen wat wil men en wat is daar dan voor nodig dat het er ook daadwerkelijk is. Als in, is het überhaupt mogelijk en welke materialen zijn er dan nodig en wat moet er gebeuren?

Di: Ja, en hoe moet er dat dan uitzien. En ook nadenken van durf eens 10 jaar vooruit te denken hebben we dan nog steeds nodig wat we nu aan het doen zijn of kan het gebouw dan ook zo flexibel acteren op veranderingen in onze samenleving, zodat je een ruimte ook anders kan inzetten. Ja daar is wel naar gekeken. 

De: Ja. Ja. Ik hoor je vooral ook zeggen wat je leuk vindt en dat er heel veel dingen heel vanzelf gingen dat de Reuselse bewoner daar ook gewoon fijn in helpt en ook elkaar daarin tegemoetkomt. Wat was dan juist een hele grote uitdaging in dit project? 

Di: Nou, we zijn in 2021 begonnen en als iedereen op de tijdlijn kijkt tot 2024 dan zijn we een paar dingen tegengekomen. Dat is covid, dat is de energiecrisis, dat is de arbeidsmarkt waar mensen te kort zijn, dus het klinkt heel florissant alsof we vlekkeloos door dit proces zijn gelopen, maar we zijn toch wel een paar drempels tegengekomen waar we zeiden van als je nu kijkt de voormalige stichting die stapt op om gemoveerde redenen, hebben heel veel goed werk voor verricht. Vervolgens zeggen ze ja, tot hier en niet verder, nu moet iemand anders het gaan doen, dus dat is wel even een zoektocht van, hey, shit er zijn mensen die op de loonlijst staan, die kunnen we niet zomaar naar huis sturen en we hebben ook niet zomaar ineens iets nieuws. Nou dat tweede was covid, hoe zit je met een projectteam samen om technische tekeningen uit te werken met de gebruikers. Dat was ook wel even een stoeipartij om dat samen op te pakken. Daar zijn we ook goed uitgekomen, want nu zijn we aan het bouwen.

De: En hoe ben je daar dan uitgekomen?

Di: Door met hun gericht bijeenkomsten te doen en soms waren dat digitale bijeenkomsten en het voordeel was dat zij eigenlijk al heel snel op één lijn zaten met wat zij wilden. Dus wij hadden niet twintig bijeenkomsten nodig. We waren er vrij snel uit van dit doen we en dit doen we. En dan kom je vervolgens in zo’n traject dat je in de bouw aanbestedingen gaat doen en dat levertijden van materialen natuurlijk door covid ook een uitdaging was. Dus moest je gaan aanbesteden met de wetenschap van gaan we wel kozijnen krijgen? Gaan we wel glas krijgen? Gaan we wel hout krijgen? Dus dat is ook spannend. En parallel daaraan ook nog eens de arbeidskracht die om de hoek komt kijken van we hebben niet meer zoveel mensen. Dus dat was ook wel een traject en dan hebben we gelukkig wel een lokale aannemer gevonden die een mooie aanbieding heeft gemaakt en die uiteindelijk nu ook de bouw aan het maken is. En wat naar tevredenheid verloopt. En toen kwamen we op een punt dat we aan het bouwen waren en net gesloopt hadden en onze nieuwe stroomaansluiting hadden aangevraagd en toen kregen we bericht dat er een knelpunt was op het net in heel Nederland om stroom te leveren. Dus wij kregen toen een bericht van jullie krijgen wel een aansluiting, maar jullie krijgen geen stroom. Nou daar zijn we nu een oplossing voor aan het verzinnen. Maar dat zijn wel de uitdagingen tot nu toe, Demi, die we tegen zijn gekomen. Dingen die eigenlijk vroeger vanzelfsprekend waren. Er was altijd een aannemer die wilde bouwen en er waren altijd materialen en er was altijd stroom. Toen waren er andere dingen waar je turbulentie in had. Maar dit zijn niet de gebruikelijke dingen die je eigenlijk verwacht. Dus dat is wel spannend geweest tot nu toe en rondom energie is het nu nog steeds even spannend. Voor heel Nederland trouwens. Maar wij denken wel een tijdelijke oplossing daarvoor te hebben en dat zijn we nu aan het uitwerken. 

De: En zo heb je eigenlijk al die uitdagingen waar we het net over hadden één voor één geprobeerd uit de weg te ruimen.

Di: Te tackelen. Ja, ik ben blij dat we ze niet allemaal tegelijkertijd zijn tegengekomen. En we zijn ook leuke dingen tegengekomen, want we hebben tijdens het slopen van De Kei kwamen we erachter dat er een tijdscapsule in zat. En die tijdscapsule had allemaal dingetjes van het verleden, van de jaren 60, toen ze de laatste renovatie hebben gedaan. En samen met onderwijs hebben we die tijdscapsule uit het gebouw gehaald en hebben we geopend. En daar kwamen dingen uit waarvan de jeugd van tegenwoordig niet meer weet wat het is. Een gulden of een cassettebandje. Dus we hebben nu wel gezegd dat we samen met de Heemkunde weer een nieuwe tijdscapsule gaan plaatsen om de volgende generatie mee te geven van wat er nu was. Dus ik ben wel nieuwsgierig wat de jeugd van tegenwoordig dan in die tijdscapsule gaat plaatsen. 

De: Waarschijnlijk een telefoon met een filmpje ofzo.

Di: Ja, dat soort dingen. Geen usb-stick hè. 

Di: Een qr-code, waar je alles op terug kunt vinden.

De: Ja, precies. Een qr-code naar deze podcast. 

Di: Ja, dat soort dingen. Dat zou wel een hele leuke zijn.

De: Dat zou wel grappig zijn. 

Di: Wie weet.

De: Ja, leuk. 

Di: En waar ben ik trots op, Demi? Ik ben er trots op dat de gebruikers hun plek hebben gekregen. Ik zeg altijd. Ik heb het niet gedaan. Ik heb het samen gedaan met die gebruikers. Ik heb het alleen bij elkaar gepuzzeld met de kennis die ik heb. Dus het is niet van mij. Het is ook niet mijn succes. Het is het succes van de gebruikers, de stichting en de gemeente. En de inwoners. Ja.

De: Nou, mooi.

Di: Dus ik wens ze daar echt heel veel succes en heel veel plezier van in de komende jaren. Dus ik heb altijd gezegd, het zou wel leuk zijn, na aanleiding van die eerste podcast. Dat straks bij de opening die Kei nog eens op bezoek komt. Of teruggebracht wordt naar De Kei. 

De: En wie is dan degene die dat kan beïnvloeden?

Di: Ik weet het niet. In de wandelgangen hoor ik wat geruchten. Ik hoor wel eens een opmerking van, wie weet, wie weet.

De: Zou wel leuk zijn, ja. 

Di: En dan komt er een krantenbericht, de Kei is op bezoek of is terug bij De Kei. nJa, hopelijk zijn er een paar gekken die dat doen. 

De: Of die Kei daadwerkelijk weer eens op bezoek zal komen bij de nieuwe Kei, dat blijft voor nu een onbeantwoorde vraag. Gelukkig heeft Dietmar wel veel andere vragen kunnen beantwoorden en ben ik na ons gesprek over het gemeenschapshuis wederom een stukje wijzer geworden. 

De: Dietmar dan wil ik jou van harte bedanken, dat je mijn gast wilde zijn vandaag. Ik ben er weer veel wijzer op geworden natuurlijk. Zoals elke keer. Elk gesprek. Dus hartelijk bedankt.

Di: Nou, hartstikke leuk. Jij ook bedankt Demi dat ik aanwezig mocht zijn bij jullie podcast. 

De: Nou, graag gedaan. Fijn dat jij er was.

Di: Succes.

De: Ben je benieuwd naar de andere podcasts over De Kei? Luister de aflevering met de Heemkunde Werkgroep terug om erachter te komen waarom De Kei eigenlijk De Kei heet, luister hoe beheerder Joost Gevers vertelt over wat De Kei voor gebouw is of ontdek in de podcast met de wethouder wat de rol van de gemeente en de wethouder is in het nieuwbouwproces van De Kei.